Στο τέλος της Μάνης και της ηπειρωτικής Ευρώπης ξεκινούσε για τους αρχαίους η το πέρασμα στον κάτω κόσμο. Κατάσπαρτο από αρχαιότητες το ακρωταίναρο προσεγγίζεις από το μονοπάτι που ξεκινά από το εκκλησάκι των Αγίων Ασωμάτων που χτίστηκε με τις πέτρες του ιερού του Ταινάριου Ποσειδώνα. Περπατώντας ανατολικά βρίσκεις λαξευμένο στο βράχο το Ψυχοπομπείο απ’ όπου παραλάμβανε ο περαματάρης τις ψυχές και τις συνόδευε στην πύλη του Άδη, μια θαλασσινή σπηλιά απ’ όπου πέρασε ο Ηρακλής προκειμένου να αντιμετωπίσει τον Κέρβερο. Περπατώντας δυτικά συναντάς ίχνη από τον αρχαίο και ρωμαϊκό οικισμό όπως το περίφημο ψηφιδωτό του 1ου μ.Χ αιώνα. Μετά από 45 λεπτά διαδρομή οδηγείσαι στο φάρο του Ακροταίναρου, κτίριο του 1822, που σηματοδοτεί το τέλος της Μάνης και του ακρωτηρίου. Στην αρχή του ακρωτηρίου το Μαρμάρι και το Πόρτο Κάγιο προσφέρονται για κολύμπι σε πεντακάθαρες αμμουδιές. Αξίζει να επισκεφθείτε τους παραδοσιακούς οικισμούς Πάλιρο και Βάθεια, το Αχίλλειο και τον Πύργο Γρηγορακάκη στους Χάρακες.
Στην αρχή το ακρωτήριο σχηματίζει μια στενή λωρίδα γης που συμπιέζεται από δύο όρμους στα δυτικά και τα ανατολικά. Δυτικά συναντάμε τον όρμο Πόρτο Μαρινάρι με τον οικισμό Μαρμάρι και ανατολικά το Πόρτο Κάγιο. Στη συνέχεια το ακρωτήρι πλαταίνει. Μετά τον οικισμό Κοκκινόγεια, στο ναό των Αγίων Ασωμάτων όπου τοποθετείται το Ιερό του Ταινάριου Ποσειδώνα, θεού του Κάτω Κόσμου για τους αρχαίους Λακεδαίμονες, ο δρόμος σταματά. Περπατώντας λίγα μέτρα προς τα ανατολικά, ανακαλύπτεις δίπλα σε μια μικρή ακτή το κανάλι του Ψυχοπομπείου απ’ όπου ο περαματάρης παραλάμβανε τις ψυχές και τις συνόδευε ως την Πύλη του Άδη, μια θαλασσινή σπηλιά που μέχρι σήμερα δεν έχει προσδιοριστεί η ακριβή της θέση. Στη σπηλιά αναφέρεται και η ύπαρξη νεκρομαντείου του Ποσειδώνα. Στο τέλος της Μάνης και της Ηπειρωτικής Ελλάδας το ακρωτήρι Ταίναρο αποτελεί το νοτιότερο άκρο της Ευρώπης και της Βαλκανικής χερσονήσου ενώ για τους αρχαίους Έλληνες σηματοδοτούσε το πέρασμα στον Κάτω Κόσμο. Το όνομά του οφείλεται στον μυθικό ήρωα και οικιστή Ταίναρο, γιο του Δία που έχτισε την ομώνυμη πόλη στον ισθμό της Ακρωταινάριας χερσονήσου. Το ακρωτήριο κατά την αρχαιότητα λεγόταν και “Ποσείδιον” ενώ αργότερα στα χρόνια της Φραγκοκρατίας μετονομάστηκε σε Κάβο Ματαπάς, ονομασία που μένει ακόμα σε πολλούς ναυτικούς χάρτες. Εδώ τοποθετούνταν κατά τη μυθολογία μια από τις πύλες του Άδη απ’ όπου πέρασε ο Ηρακλής προκειμένου να αντιμετωπίσει τον Κέρβερο. Από την ίδια πύλη κατέβηκε και ο Ορφέας για να πάρει την Ευρυδίκη, ενώ εκεί κρύφτηκε και ο Σπαρτιάτης Άρπαλος που έκλεψε τους θησαυρούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στη νεότερη ιστορία η θαλάσσια περιοχή γύρω από το ακρωτήρι σηματοδοτήθηκε από τη ναυμαχία του Ταινάρου το 1942. Κατάσπαρτο από αρχαία απομεινάρια χαρακτηρίζεται από τη σπάνια μανιάτικη γοητεία ενώ περιβάλλεται από μια ιδιαίτερη ενέργεια.
Παίρνοντας το μονοπάτι από τα δεξιά του ναού οδηγούμαστε σε 45 λεπτά στον εντυπωσιακό Φάρο του 1882, ένα ορθογώνιο λιθόκτιστο κτήριο ύψους 16 μέτρων που είναι χτισμένο στα 20 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο Φάρος του Ακρωταίναρου κατασκευάστηκε από Γάλλους και ξεκίνησε να λειτουργεί το 1887. Μέχρι το 1984 φιλοξενούσε τρεις φαροφύλακες. Από τότε φύλαξή και η λειτουργία του αντικαταστάθηκε με αυτόματο φωτιστικό μηχανισμό που λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια. Στη διαδρομή συναντάμε ίχνη του αρχαίου και του ρωμαϊκού οικισμού με εντυπωσιακότερο το «Άστρο της Αριάς» ένα αρχαίο ψηφιδωτό δάπεδο του 1ου μ.Χ αιώνα. Συνεχίζοντας με κατεύθυνση βόρεια από το φάρο περνάμε στις ακτές τις Μεσσηνιακής Μάνης.
Οι τρεις αμμουδιές στο Μαρμάρι και η παραλία στο Πόρτο Κάγιο στην αρχή του ακρωτηρίου προσφέρονται για κολύμπι. Στην γύρω περιοχή αξίζει επίσης να επισκεφθείτε το μικρό οικισμό Αχίλλειο με τα πυργόσπιτά του πάνω από το Πόρτο Κάγιο, τον επιβλητικό Πύργο Γρηγορακάκη στην τοποθεσία Χάρακες καθώς και τους παραδοσιακούς οικισμούς Πάλιρο και Βάθεια.
Login