Μπορεί η φήμη της να περιστρέφεται γύρω από το περίφημο αρχαίο θέατρο και τις παγκοσμίως γνωστές παραστάσεις, όμως η Επίδαυρος δεν είναι μόνο αυτό. Δίπλα σε έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας υπάρχουν γραφικά χωριά, σπουδαία μνημεία, παραλίες και πλούσια φύση που κάνουν την ανατολική άκρη της Αργολίδας δημοφιλή για όλους
Οι κοκκινισμένοι, από τον ήλιο, τουρίστες κατεβαίνουν από τα πούλμαν με ανυπομονησία για να αντικρίσουν το περίφημο θέατρο της Επιδαύρου. Οι ανέμελοι φυσιολάτρες διασχίζουν τα αμέτρητα μονοπάτια των βουνών και τους κερδίζει πάντα εκείνο που ενώνει το Καταγώγιο και το Αβατο.
Οι καλοφαγάδες από τις γειτονικές περιοχές προσπερνούν το αρχαίο εστιατόριο και "προσκυνούν" στα ψητοπωλεία του Λυγουριού και τις παραλιακές ταβέρνες της Παλιάς Επιδαύρου.
Οι μηχανόβιοι με τα κράνη περασμένα στους αγκώνες στέκονται στα κάγκελα του Σταδίου σχολιάζοντας τα μοτοσικλετιστικά καμώματα στις γρήγορες στροφές από την Κόρινθο μέχρι την Επίδαυρο και πλήθος κόσμου όλων των ηλικιών και των "τάξεων" στριμώχνονται στις κερκίδες του αρχαίου θεάτρου για να παρακολουθήσουν κάποια από τις παραστάσεις του δημοφιλούς φεστιβάλ. Ολοι έχουν έναν λόγο για να επισκεφτούν την Επίδαυρο, τον πολυσχιδή προορισμό που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.
Τούτος ο τόπος με τη στρατηγική σημασία και την εύφορη γη, που κατοικείται από την 3η χιλιετία π.Χ. υπήρξε ισχυρό κέντρο χάρη κυρίως στο περίφημο Ασκληπιείο, που ήταν ένα από τα σπουδαιότερα του αρχαίου κόσμου. Στις μέρες μας η Επίδαυρος μοιάζει να διατηρεί την παλιά της αίγλη, καθώς παραμένει σπουδαίο πολιτιστικό κέντρο διατηρώντας έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας που προσελκύει πλήθος επισκεπτών από όλο τον κόσμο και συγκαταλέγεται στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Παράλληλα, λίγο μακρύτερα από τον αρχαιολογικό χώρο, αντικρίζει κανείς σημαντικά χωριά με αξιόλογα μνημεία και αρχαία κατάλοιπα, πανέμορφα ιστορικά μοναστήρια σκαρφαλωμένα στις πλαγιές των βουνών και μια πλούσια φύση που συνδυάζεται με τη μαγευτική θέα στη θάλασσα.
Το Ασκληπιείο και το θέατρο
Η ίδια εικόνα επαναλαμβάνεται καθημερινά. Τουρίστες κάθε εθνικότητας στέκονται σχεδόν ακίνητοι θαυμάζοντας το μεγαλείο του αρχαίου θεάτρου. Κατευθύνονται προς το κέντρο του και ρίχνουν νομίσματα για να διαπιστώσουν τη μοναδική ακουστική που διάβασαν στους οδηγούς ή τους διηγήθηκαν οι ξεναγοί τους.
Ανεβαίνουν στα διαζώματα, κάθονται στις κερκίδες και αγναντεύουν το γαλήνιο τοπίο και την ομορφιά της φύσης, ξεκλέβοντας μερικές στιγμές ξεκούρασης προτού συνεχίσουν την περιήγησή τους στον αρχαιολογικό χώρο.
Σύμφωνα με τον Παυσανία, το θέατρο είναι έργο του Πολύκλειτου και χτίστηκε στα τέλη της Κλασικής εποχής (340-330 π.Χ.), αλλά πήρε την τελική του μορφή τον 2ο αι. π.Χ., στο πλαίσιο της συνολικής ανοικοδόμησης του ιερού. Η λατρεία του Ασκληπιού ξεκίνησε στην περιοχή τον 6ο αι. π.Χ., όταν το ορεινό ιερό του Απόλλωνος Μαλεάτα δεν επαρκούσε πια για τη δημόσια λατρεία της πόλης-κράτους της Επιδαύρου.
Το ιερό απέκτησε τεράστια φήμη και πλούτη, που το μετέτρεψαν σε μεγάλο κέντρο λατρείας του θεού, με επιβλητικά κτίρια κοσμικού κυρίως χαρακτήρα. Θεμέλια, τοιχοποιίες, στήλες και ανακαινισμένα τμήματα εκείνων των κτιρίων αποκαλύπτονται στα μάτια των επισκεπτών, καθώς αυτοί βαδίζουν στο περιηγητικό μονοπάτι που διατρέχει τον αρχαιολογικό χώρο. Ο Ξενώνας ή Καταγώγιον αποτελεί την πρώτη στάση στο κατηφορικό μονοπάτι, που έρχεται από το θέατρο.
Ηταν το μεγαλύτερο οίκημα του χώρου και προοριζόταν για τη διαμονή των προσκυνητών του ιερού και των συνοδών τους. Παρακάτω βρίσκεται το εστιατόριο, όπου γίνονταν τελετουργικά γεύματα προς τιμή του Ασκληπιού και σύμφωνα με τη λατρεία εξασφάλιζαν στους πιστούς δύναμη και υγεία. Ακολουθούν το Στάδιο, όπου διοργανώνονταν κάθε 4 χρόνια οι αγώνες των Μεγάλων Ασκληπιείων, η Θόλος, που θεωρούνταν κατοικία του θεού και είχε τη φήμη του τελειότερου κυκλικού οικοδομήματος της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο σπουδαίο Ασκληπιείο, όπου υπήρχε το χρυσελεφάντινο άγαλμα του θεού ο οποίος απεικονιζόταν καθισμένος σε θρόνο κρατώντας στο ένα χέρι βακτηρία και στο άλλο ένα φίδι, ενώ στο πλάι του καθόταν ένας σκύλος, καθώς και στη Στοά Αβάτου όπου φιλοξενούνταν οι ασθενείς.
Σύμφωνα με τη λατρεία, ο θεός επισκεπτόταν τους ασθενείς στον ύπνο τους θεραπεύοντάς τους ή υποδεικνύοντάς τους την κατάλληλη θεραπεία.
Εξορμήσεις στη γύρω περιοχή
Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου παραμένει πηγή ζωής για την ευρύτερη περιοχή με έναν διαφορετικό τρόπο. Η Νέα και Αρχαία Επίδαυρος, καθώς και το κοντινό Λυγουριό ζωντανεύουν και συντηρούνται από τους επισκέπτες του αρχαιολογικού χώρου, είτε είναι ξένοι τουρίστες είτε καλλιτέχνες και θεατές που έρχονται για το καλοκαιρινό φεστιβάλ.
Η Νέα Επίδαυρος (μέχρι το 1822 ονομαζόταν Πιάδα) είναι χτισμένη στις πλαγιές του απότομου φαραγγιού Βόθυλα και έχει θέα στον κάμπο της και τη θάλασσα.
Η θέση οχυρώθηκε αρχικά από τους Βυζαντινούς. Το 1205 πέρασε στους Ενετούς και κατόπιν στους Τούρκους.
Ο χώρος του κάστρου διακρίνεται ακόμη και σήμερα, καθώς σώζονται τα ερείπια των τειχών, ενώ στο ύψωμα του λόφου βρίσκεται και το εκκλησάκι του Αϊ-Γιάννη του Θεολόγου (1710) με θαυμαστές τοιχογραφίες. Στη βορειοδυτική άκρη του χωριού βρίσκεται η πλατεία όπου στις 20 Δεκεμβρίου του 1822 έγινε η πρώτη Εθνοσυνέλευση του επαναστατημένου ελληνικού κράτους, που όρισε το πολίτευμα και τη γαλανόλευκη ως την επίσημη σημαία της χώρας.
Η Παλαιά Επίδαυρος βρίσκεται σε μια περιοχή που πρωτοκατοικήθηκε την 3η χιλιετία π.Χ., από τους Δωριείς και τους Κάρες. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι εύφορες εκτάσεις γης, και ιδιαιτέρως το λιμάνι της που είχε άμεση επικοινωνία με την Αθήνα, την Κόρινθο, την Αίγινα και το Αιγαίο. Τα ερείπια του αρχαίου λιμανιού διακρίνονται βυθισμένα στη θάλασσα μπροστά από τον οικισμό.
Στον οικισμό σώζεται και το μικρό Θέατρο της Παλαιάς Επιδαύρου, του 4ο π.Χ. αιώνα, με 6.000 θέσεις. Αποκαλύφθηκε μόλις το 1972 σε βάθος 6 μ. και ήταν αφιερωμένο στον Διόνυσο. Στα εδώλια του θεάτρου και στους θρόνους υπάρχουν επιγραφές με ονόματα χορηγών.
Το πλησιέστερο, στον αρχαιολογικό χώρο, χωριό είναι το Λυγουριό, το οποίο κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ κατακλύζεται από τους καλλιτέχνες.
Εκτός από τη γειτνίασή του με τον αρχαιολογικό χώρο, το χωριό φημίζεται για τους κατασκευαστές πίπας και για το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Βασίλη Κωτσιομύτη, στο οποίο εκτίθεται μεταξύ άλλων μια αξιόλογη συλλογή αμμωνιτών από όλο τον κόσμο (τηλ. 27530 22730, www.museum-kotsiomitis.gr ).
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΛΕΜΑΡΧΑ
Το μοναστήρι με το περίεργο όνομα βρίσκεται βόρεια της Παλιάς Επιδαύρου και προσεγγίζεται από έναν σηματοδοτημένο χωματόδρομο. Είναι χτισμένη σε έναν κατάφυτο όρμο. Η μονή χτίστηκε από τους Αντώνιο και Νήφωνα, δύο ασκητές της περιοχής, περίπου το 1400 μ.Χ. Σήμερα στέκει μισοασβεστωμένη και εγκαταλειμμένη. Στο εσωτερικό της δεν υπάρχουν τοιχογραφίες αλλά έχουν εντοιχιστεί πήλινα αγγεία που προσέφεραν καλύτερη ακουστική.
Η ΜΟΝΗ ΑΓΝΟΥΝΤΟΣ
Ολάνθιστοι κήποι και γλάστρες σας καλωσορίζουν σε ένα από τα παλιότερα μοναστήρια της Αργολίδας. Το καθολικό είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου και χτίστηκε τον 11ο αιώνα, στο σημείο που ανακαλύφθηκε η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Το μοναστήρι περιβάλλεται από τείχος οχυρωματικής αρχιτεκτονικής, με διαμορφωμένες πολεμίστρες και καταχύστρες. Στο εσωτερικό του ναού σώζονται τοιχογραφίες και ανάγλυφα χαράγματα στους τοίχους.
Fast Info
ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Το μικρό μουσείο χτίστηκε το 1897 μέσα στον αρχαιολογικό χώρο και είναι ένα από τα παλαιότερα μουσεία της χώρας μας. Φιλοξενεί μοναδικά ευρήματα που περιλαμβάνουν επιγραφές, ιατρικά εργαλεία, αναθήματα, αλλά και τμήματα των σημαντικών αρχαίων κτιρίων από το ιερό του Ασκληπιού.
ΩΡΑΡΙΟ
O αρχαιολογικός χώρος είναι ανοικτός καθημερινά και το εισιτήριο εισόδου κοστίζει 6 ευρώ. , τηλ. 27530 22009, 22666.
Login