Βυτίνα

Βυτίνα: το «σπίτι» του σκανδαλιάρη θεού Πανός...

Πρώτη στάση, η γραφική Βυτίνα, ένα κουκλίστικο χωριό χτισμένο σε υψόμετρο 1.033 και σε απόσταση αναπνοής από την Τρίπολη (μόλις 38 χλμ.). Ο «μυθολάτρης» της παρέας, κάνει την έγκαιρη παρέμβασή του και μας πληροφορεί, ότι κάπου κοντά στην πανέμορφη Βυτίνα, ο παιχνιδιάρης θεός Παν, είχε στήσει την κατοικία του, παίζοντας με τις Νύμφες κρυφτό ανάμεσα στα πυκνά ελατοδάση και στα κρυστάλλινα νερά των ποταμών…

Αφήνουμε το αυτοκίνητο, λίγο πριν την κεντρική πλατεία του χωριού και ξεκινάμε την καθιερωμένη περιπλάνηση με τα πόδια. Οι ζεστές χειμωνιάτικες ακτίνες του ήλιου μέσα στη χειμερινή παγωνιά, μας προτρέπουν να αφήσουμε πίσω μας τη βασανιστική ακινησία της πόλης και να εξερευνήσουμε κάθε δρομάκι του χωριού.

Διάσπαρτα σε όλο το χωριό, ξεπροβάλλουν διώροφα, πέτρινα σπιτάκια με κατακόκκινες κεραμιδοσκεπές. Η μυρωδιά καμένου ξύλου από τα τζάκια και τις ξυλόσομπες και ο παγωμένος, καθαρός αέρας, μας θυμίζουν, πως η ευτυχία απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από την Αθήνα... Στην κεντρική πλατεία του χωριού, επισκεπτόμαστε την εκκλησία του Αγίου Τρύφωνα, μια εκκλησία ξακουστή για το μαύρο, βυτινιώτικο μάρμαρο, που κοσμεί το εσωτερικό της. Ακολουθεί το λαογραφικό μουσείο με πολύτιμα αντικείμενα από την βαριά ιστορία του τόπου. Και βγαίνοντας από το μουσείο... μας πήραν οι μυρωδιές! Οι ταβέρνες του χωριού, συγκεντρωμένες η μία δίπλα στην άλλη, μας καλούσαν για κρασάτο κόκορα, αγριογούρουνο, χορτόπιτες και φυσικά την σπεσιαλιτέ της περιοχής, το παστό χοιρινό!

Η αγάπη των Βυτινιωτών για το χωριό τους είναι διάχυτη σε κάθε δρομάκι, σε κάθε σπίτι, σε κάθε γωνιά. Μάνα-γη πολλών σημαντικών ανθρώπων, η Βυτίνα χάρισε στην Ελλάδα, τον ιστορικό Κωνσταντίνο Παπαρηγόπουλο, το νομοδιδάσκαλο Βασίλειο Οικονομίδη αλλά και τον εξερευνητή, Παναγιώτη Ποταγό. Στους κεντρικούς δρόμους του χωριού, αγοράζουμε κατακόκκινα μήλα και φρέσκα καρύδια, ντόπιας παραγωγής ενώ η μύτη μας, μας οδηγεί στο διάσημο πλέον φούρνο του μπάρμπα-Κώστα, με το εξαιρετικό ζυμωτό ψωμί, που ψήνει περίτεχνα εδώ και χρόνια στην πινακωτή. Το βράδυ, μας βρίσκει πλάι στο τζάκι, με τη ζεστή παρέα του τσίπουρου να σκεφτόμαστε πόσο κοντά αλλά ταυτόχρονα και πόσο μακριά είναι η Αθήνα από τούτη τη σπιθαμή γης...