Η Σαπιέντζα είναι νησάκι των μεσσηνιακών Οινουσσών, και μάλιστα το δεύτερο μεγαλύτερο, μετά τη Σχίζα. Είναι ένα κατάφυτο νησί, έκτασης 9 τ. χλμ., με σπάνια χλωρίδα, που του προσδίδει ιδιαίτερη ομορφιά. Από το 1986 η Σαπιέντζα έχει ανακηρυχθεί «διατηρητέο μνημείο της φύσης» και έχει ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο Natura 2000, μαζί με τη γειτονική της Σχίζα και την περιοχή γύρω από το ακρωτήρι Ακρίτας.
Σαπιέντζα στα ιταλικά σημαίνει σοφία, και πράγματι, εδώ η φύση έχει αποκαλύψει τη σοφία της σε όλο της το μεγαλείο: στο κέντρο του νησιού υπάρχει μεγάλη έκταση κατάφυτη με την τυπική μεσογειακή βλάστηση των αείφυλλων πλατύφυλλων, που όμως εδώ δεν έχουν το συνηθισμένο μέγεθος θάμνου, αλλά έχουν τη μορφή δέντρων, που ξεπερνούν τα 10 μ. σε ύψος. Η πανίδα του νησιού είναι επίσης ενδιαφέρουσα, με τα γνωστά κρι κρι να ζουν εδώ σε μεγάλους πληθυσμούς, μαζί με αγριοπρόβατα και αρκετά είδη πτηνών.
Στα ανοιχτά των νοτιοδυτικών ακτών της Μεσσηνίας, απέναντι από τη Μεθώνη, βρίσκεται το νησάκι Σαπιέντζα, ένα από τα επτά νησιά που απαρτίζουν τις μεσσηνιακές Οινούσσες. Ιστορικά, η Σαπιέντζα αποτέλεσε σημείο διεκδίκησης, κυρίως λόγω της στρατηγικής της θέσης –στο σταυροδρόμι μεταξύ Ιταλίας και Μέσης Ανατολής– αλλά και των δυνατoτήτων που παρείχε ως σημείο αγκυροβόλησης. Το 1209 πέρασε στα χέρια των Βενετών, αιώνες αργότερα, με την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους, περιήλθε στους Έλληνες, ενώ διεκδικήθηκε από τους Άγγλους ως τμήμα των Ιονίων νήσων κατά την περίοδο 1847-1850, με την περίφημη ««υπόθεση Πατσίφικο», κατά την οποία οι σχέσεις Ελλάδας-Βρετανίας ήταν τεταμένες.
Φτάνοντας στη Σαπιέντζα, μπορεί κανείς να αγκυροβολήσει στο Πόρτο Λόγγο, όπως λέγεται ο κλειστός όρμος που υποδέχεται τον επισκέπτη. Από εκεί ξεκινάει μονοπάτι, που οδηγεί στον περίφημο φάρο του νησιού: είναι μια εντυπωσιακή αγγλική κατασκευή του 1890, η κορυφή της οποίας προσφέρει εκπληκτική θέα. Στο κέντρο του νησιού δεσπόζει το περίφημο δάσος αείφυλλων πλατύφυλλων, 240 στρεμμάτων, μοναδικό στο είδος του στη Μεσόγειο, το οποίο ανέδειξε το νησί σε διατηρητέο μνημείο, εντάσσοντάς το στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο Natura 2000. Η πρωτοτυπία του δάσους έγκειται στο ότι η βλάστηση σε ορισμένα σημεία έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο ύψος, ώστε έχει σχηματιστεί πυκνό δάσος, η ηλικία του οποίου υπολογίζεται στα 15.000 χρόνια! Στο κέντρο του νησιού υπάρχει πλάτωμα που καλύπτεται από πορτοκαλοκίτρινο πέτρωμα, το οποίο σχηματίστηκε από την εναπόθεση τεραστίων ποσοτήτων γύρης επί χιλιάδες χρόνια. Το πλάτωμα λέγεται Σπαρτόλακκα και αποτελεί σημαντική πηγή πληροφοριών για τους επιστήμονες, όσον αφορά τη χρονολόγηση του δάσους και της γύρω περιοχής. Νοτιοδυτικά του νησιού υπάρχει επίσης το περίφημο φρέαρ των Οινουσσών, το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου (5.121 μ.).
Το νησί διαθέτει μία όμορφη, απάνεμη παραλία, την Άμμο, η οποία βρίσκεται στη βόρεια πλευρά και έχει εύκολη πρόσβαση. Στο βόρειο άκρο, επίσης, σε μικρό βάθος έχουν εντοπιστεί ευρήματα από ναυάγια, το σημαντικότερο περιλαμβάνει τις κολόνες του Μεγάλου Περιστυλίου από την Καισάρεια της Παλαιστίνης, του 1ου αιώνα μ.Χ. Η θέση αυτή, που ονομάζεται ακρωτήριο Καρσή, είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για τους δεινούς δύτες.
Login