Ξεκινάμε από την πόλη της Χίου και πηγαίνουμε προς την Νέα Μονή. Η Νέα Μονή χτίστηκε τον 11ο αιώνα (ανάμεσα στο 1042-1056) και αφιερώθηκε στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Καλύπτει μια έκταση 17000 τετραγωνικών μέτρων περίπου και βρίσκεται στο κέντρο του νησιού. Το Μοναστήρι κατατάσσεται στα μνημεία που είναι υπό την προστασία της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Τα ψηφιδωτά της Νέας Μονής χρονολογούνται από τον 11ο αιώνα. Σήμερα είναι μια από τις τρεις εναπομείνασες συλλογές στην Ελλάδα της Βυζαντινής περιόδου και παραμένουν σε σχετικά καλή κατάσταση. Η εξαιρετική ποιότητά τους, μαζί με το γεγονός ότι αποτελούν έργο καλλιτεχνών που διασυνδέονταν με τα μεγαλύτερα εργαστήρια της Κωνσταντινουπόλεως, τα κατατάσσει ανάμεσα στα πιο σημαντικά δημιουργήματα της Βυζαντινής τέχνης. Φεύγουμε από την Νέα Μονή και πηγαίνουμε στον Ανάβατο. Ο Ανάβατος, ο λεγόμενος Μιστράς του Αιγαίου, βρίσκεται στα Δυτικά της Χίου, ενώ είναι κτισμένος πάνω από έναν απότομο γκρεμό , κρυμμένος από τα αδιάκριτα βλέμματα, δύσβατος στην ανάβασή του, σαν ένα κανονικό φρούριο, εντυπωσιάζει με την εμφάνισή του. Μέχρι και σήμερα μένει ζωντανός ο μεγάλος Ταξιάρχης, που είναι το μόνο κτίσμα το οποίο δεσπόζει από μακριά, υπερήφανος ανάμεσα στην μυστηριακή γαλήνη της αέρινης νεκρής αυτής πόλης. Στον Ανάβατο θα δούμε το λεγόμενο “Τριώροφο” που αποτελείται από το λιοτρίβι, το διδακτήριο, την Δεξαμενή και την εκκλησία της Παναγιάς. Ο οικισμός-μνημείο είναι ένα ποίημα ομορφιάς χάρη στα πυργωτά σπίτια του, τις αψίδες, τα τόξα και τα κατακόρυφα σχεδόν καλντερίμια του. Φεύγουμε από τον Ανάβατο και κατευθυνόμαστε προς την Βέσσα. Στα στενά δρομάκια της Βέσσας, η αρχιτεκτονική των παρθένων σπιτιών και ο Αγ. Δημήτριος είναι κάτι που αξίζει να επισκεφθούμε. Η Βέσσα είναι ένα μικρό χωριό, αλλά είναι χαρακτηριστικό μεσαιωνικό χωριό της Χίου και επίσης καλά διατηρημένο. Στη συνέχεια κινούμαστε προς τον Αγ.Γεώργιο Συκούση. Το χωριό παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με τους μεσαιωνικούς οικισμούς της Χίου, κυρίως ως προς τη μορφή των σπιτιών. Από το παλιό μοναστήρι σώζονται ο ναός του Αγίου Γεωργίου, ο Σταυρός και ο Πύργος. Δύο άλλοι μεγάλοι ναοί του χωριού είναι ο Άγιος Παντελεήμονας και ο Άγιος Νικόλαος. Τελευταίος προορισμός μας είναι ο Κάμπος. Από τις πιο εντυπωσιακές περιοχές της Χίου, ο Κάμπος συνιστά ένα ιδιαίτερο οικιστικό σύνολο, όπου συνδυάζεται αρμονικά το μοναδικό φυσικό τοπίο με τα τοπικά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά. ο Κάμπος είναι ευρέως γνωστός για τα μυροβόλα περιβόλια εσπεριδοειδών, αλλά και τα παλιά αρχοντικά σπίτια. Η περιοχή έχει κηρυχθεί
«ιστορικός τόπος» και «παραδοσιακός οικισμός», προστατευόμενος από το Υπουργείο Πολιτισμού. Βασικό χαρακτηριστικό των περιβολιών του Κάμπου, είναι
οι ψηλοί τοίχοι από θυμιανούσικη πέτρα, που προστατεύουν την κάθε ιδιοκτησία από τα δυσχερή καιρικά φαινόμενα. Οι αριστοκρατικές οικογένειες της Χίου, Γενουάτικες και ντόπιες, έκτισαν στην περιοχή τα σπίτια τους από το δέκατο τέταρτο αιώνα. Οι απαγορευτικοί τοίχοι που συναντά ο επισκέπτης κατά μήκος του δρόμου, κρύβουν ολόκληρους μικρόκοσμους, οι οποίοι περιλαμβάνουν περίτεχνα διακοσμημένες αυλές, μεγάλα αρχοντικά σπίτια, δενδροσκέπαστα σοκάκια και κήπους με πληθώρα λουλουδιών. Στην συνέχεια θα επισκεφτούμε το Citrus.Το μουσείο Citrus που στεγάζεται σε ένα οικογενειακό ειδικά διαμορφωμένο μοναδικό αρχοντικό του 1742 , δημιουργήθηκε με σκοπό την ανάδειξη και την προβολή της ιστορίας , της καλλιέργειας , της συλλογής και της διακίνησης εσπεριδοειδών της Χίου. Κάνοντας μια περιήγηση στο χώρο ο επισκέπτης αντιλαμβάνεται ότι η καλλιέργεια των πορτοκαλιών και των μοναδικών μανταρινιών του Κάμπου είναι αυτή που έχει δώσει στην περιοχή την μοναδική οικονομική και πολιτισμική της αξίας. Φεύγοντας από το Citrus οδεύουμε προς τη Χώρα όπου και η εκδρομή μας φτάνει στο τέλος της.
Login